Air is the limit

19 juli was het zover... We gaan naar het paradijs, Gili Air om precies te zijn. Gili betekend klein eiland, en dat is precies waar we behoefte aan hebben. We willen de laatste twee weken echt even de tijd nemen om onze droomreis goed op ons in te laten werken. Om alle mooie avonturen een plekje te geven en om samen de herinneringen op te halen. We hebben zo ontzettend veel gezien en gedaan dat het lijkt alsof de eerste weken een eeuwigheid geleden hebben plaatsgevonden!

Vanuit Senggigi worden we met een busje naar de haven gebracht, een klein half uurtje rijden over de route die we al kennen van onze scootertour. Eenmaal daar het gebruikelijke 'Echt waar, boek nou maar wat!' ritueel uitgezeten om vervolgens op de boot te stappen. De bootreis was kort, maar daardoor niet minder interessant. Een klein vissersbootje lag klaar en werd volgestopt met fietsen en etenswaren. Daarna volgde een flinke groep locals, waarna wij met nog een handjevol toeristen werden gewenkt. Hoewel het er echt op leek dat het nooit, maar dan ook nooit ging passen, vond iedereen uiteindelijk een 'zitplek'. Onze backpacks lagen op een stapel en we hielden ze krampachtig vast omdat ze anders op een stapel eieren zouden vallen. Anouk trok haar voeten op om ze uit de grote schaal met vissen en garnalen te houden en Nick keek geïnteresseerd naar zijn buurvrouw die stevig een kip onder de arm hield. Echt comfortabel was het niet, maar we waren er in een kwartiertje dus het was vooral een hele komische ervaring! Toen we aankwamen snel de tassen gepakt en het water ingestapt om het strand te bereiken. 

Al snel kregen we meermaals te horen dat het behoorlijk vol was op het eiland en dat de prijzen soms heel hoog lagen. Zodoende namen we genoegen met een krottig bungalowtje voor een lage prijs. Niet bepaald wat we voor ogen hadden voor de laatste dagen, maar we hadden tenminste iets! Vrijwel gelijk gingen we op verkenning uit en hielden onze ogen open voor accommodatie. We vonden een geweldige bungalow en boekte deze alvast voor morgen. We voelde ons nog steeds niet top, dus deden het de rest van de dag rustig aan.

De volgende ochtend stonden we al vroeg op om zo snel mogelijk naar ons paleisje te verhuizen. Op onze veranda hangen twee hangmatten en zien we een stukje verderop de zee. De rest van de ochtend hangen we aan de bar en kletsen we met het personeel. Er werken allemaal jongens van onze leeftijd en ouwehoeren er dus flink op los. Na een tijdje besluiten we snorkels te huren en stappen we met flippers en al het heldere water in. Het is waanzinnig, we zwemmen met grote vissen mee en chillen wat met een groep prachtige maanvissen. Het maakt hongerig en we lunchen in een lounge-hutje aan het strand. Eind van de middag trekt het water ons weer. We stappen het water weer in en laten ons met de sterke stroming meevoeren. En toen werd het pas echt magisch, gebeurde het enige van onze reis wat we nog niet hadden kunnen afstrepen: een gigantische zeeschildpad kwam op z'n dooie gemakje langszwemmen! We lieten deze kans natuurlijk niet voorbijgaan en zwommen een stuk met onze nieuwe vriend mee. Ons geluk kon niet op toen er aan het eind van onze snorkelsessie nog een turtle voorbij kwam zwemmen! Het was zo magisch, het leek net alsof we midden in een documentaire van Animal Planet of Discovery Channel terecht waren gekomen! We zwommen in een gigantisch aquarium!

De derde dag werd een lekker lui dagje. We vleide ons neer op twee strandbedjes en genoten de hele dag van de zon en het heldere water. 's Avonds genoten we van verse vis van de BBQ en omdat we ons eindelijk weer stukken beter voelde sloten we af aan de bar. We dronken biertjes, kletsen volop met de jongens, wisselde muziek met ze uit en Nick zorgde achter de bar voor goeie muziek van z'n IPod. Van één ding zijn we zeker: de verhuizing naar deze bungalow is één van de beste keuzes die we deze reis hebben gemaakt!

Dag vier verliep enigszins vergelijkbaar als de vorige. Schommelend in onze hangmatten lazen we een boek, na de lunch namen we een verkoelende duik en eind van de middag skypte we met Anouks jarige mama. Na een heftig pittig avondmaal (onderschat nooit de spicy special Lombok saus!) herhaalde we ons bar-ritueel. Life is good!

Ongeveer 1,5 uur, zolang zou het duren als je het eiland rondloopt. Op dag vijf nam de nieuwsgierigheid de overhand van onze luiheid en begonnen we aan de wandeling. Aangezien je constant langs het strand loopt is het uitzicht sowieso prachtig. Halverwege, aan de andere kant van het eiland verscheen Gili Meno in ons zicht. Lombok telt meerdere Gili's, maar op deze plek liggen de drie bekendste bij elkaar: Air, Meno en Trawagan. Gili Air is een goeie mix van de andere twee en kent de rust van het stille Meno, en de gezelligheid van het stampvolle en feestende Trawagan. 

Om het vochtgehalte weer op peil te brengen nemen we plaats in een lounge-hutje aan het strand en bestellen we wat te drinken. We turen over de zee en halen herinneringen op van de reis. We kunnen het niet helpen en vergelijken de eilanden die we hebben bezocht. Eens zijn we het zeker: dit is de ideale plek om af te sluiten en nu we de verschillende plekken van het eiland hebben gezien weten we zeker dat onze bungalow de allerbeste keuze is geweest! 

Na een tijdje lopen we verder, deze zijde is aanzienlijk stiller en er hangt een ietwat verlaten sfeer. Eenmaal terug bij de haven merken we dat onze maag knort en eten we alsof we uitgehongerd zijn. We spelen wat kaarten en duiken het water in. 's Avonds eten we bij onze bungalow en  zoeken we daarna onze hangmatten nog even op.

Bizar hoe snel de tijd eigenlijk gaat, dag zes is alweer aangebroken! Een dag die in het teken staat van turtles zoeken. Met onze snorkels en flippers doen we drie snorkelsessies en hebben we op het allerlaatste moment geluk. Nog geen halve meter onder ons is een grote schildpad aan het eten van het koraal. Voorzichtig drijven we rondom hem, aaien we hem en bestuderen we zijn bewegingen. Wat een ervaring weer! Die avond kunnen we de Bintang niet weerstaan en trainen we onze lachspieren aan de bar.

De eerste week zijn we behoorlijk goed doorgekomen. Het eiland is misschien klein en biedt niet al te veel diversiteit, maar we hebben ons nog geen seconde verveeld. Na vier maanden van de ene plek naar de andere plek reizen bevalt het ons uitzonderlijk goed om nu echt te kunnen wennen op één plek. Even weer je vaste dingetjes hebben, vrienden maken en een hele relaxte routine aanhouden. Zo ook dag zeven, luieren, kletsen aan de bar, lunchen, een boekje lezen in de zon en na het eten weer de bar opzoeken. We ontmoeten een Zweedse man, een aparteling, maar dat zorgt voor interessant gespreksvoer voor bij ons biertje.

Ook dag acht vergaat ons goed en relaxed. We weten eind van de middag strandbedjes te bemachtigen en leren 's avonds een nieuw kaartspelletje van Mango onze favoriete barman. Het spel 'shithead' is een goede afwisseling van het pesten en toepen.

De negende dag was wederom relaxt en was daarnaast de langste dag op het eiland. Aan de bar 's avonds leerde we twee Engelse meiden kennen, ook werden we vergezeld door een Engelse jongen en drie Zweden. Ook wat locals voegde zich bij ons om de meisjes met magic card tricks te vermaken. Uiteindelijk haakte iedereen af en bleven we over met de Engelse meiden. Zelfs Mango de barman zocht alvast zijn bedje op zodat het laatste uur bestond uit zelfbediening. Rond half vier hielden ook de Engelse meiden het voor gezien en dronken we samen onder de sterrenhemel op het strand ons biertje op. Daarna sloten we de bar af en zochten we rond vier uur ons bedje op. 

Omdat we konden ontbijten tot tien uur hadden we voor dag tien braaf ons wekkertje gezet. Moe maar voldaan genoten we van ons ontbijt met uitzicht op zee. Ook de rest van de dag was goed door te komen dankzij de mellow levensstijl op het eiland. Hoewel we ons hadden voorgenomen het 's avonds rustig aan te doen, schoven we toch nog even aan bij Mango aan de bar. Vanavond leerde we een Nederlands gezin en een Nederlands stelletje kennen. Al kletsend werd het zodoende al snel later waarna we nog even een afzakkertje namen met onze Zweedse buurman die net als ons als laatste overbleef. 

En toen was het alweer onze laatste dag op Gili Air. Voor ons gevoel hebben we precies genoeg dagen doorgebracht om ons niet te gaan vervelen. We kijken wat olympische spelen aan de bar, lunchen bij ons favoriete restaurantje en kaarten met onze Zweedse buurman onder het genot van ijskoffies. 's Avonds genieten we van onze laatste Aziatische BBQ en ons laatste avondje bij Mango aan de bar. Het is wederom gezellig met onze Zweedse vrienden en de jongens die hier werken. 

Samengevat was Gili Air super en onvergetelijk! Nu is de tijd aangebroken om naar onze laatste bestemming te reizen: Sanur!

Veel liefs en tot snel!