Lloret de Mar en aapjes

Zaterdag 7 juli, na maanden van slaapbussen en slaaptreinen stappen we vandaag voor de tweede keer in één week in het vliegtuig. Na een korte vlucht komen we aan op Denpasar, het vliegveld in Bali waar we over een paar weken ons avontuur ook zullen beëindigen. Maar goed, gelukkig is het nog niet zo ver! Eerst nog Bali verkennen en naar alle waarschijnlijkheid ook nog Lombok.

Voor het gemak hebben we alvast wat geboekt in Kuta, vlakbij het vliegveld. Deze toeristische plek is niet bij iedereen geliefd, maar we hopen dat het mooie strand wellicht een mooie eindbasis biedt voor als we terug gaan begin Augustus. We hebben echter al gauw door dat dit zeker niet de plek zal zijn om onze droomreis af te sluiten. Ook hier is elk stukje straat constant gevuld met auto's en scooters en op de stoep vergrijpen de verkopers zich aan de drommen toeristen. En nee, vergrijpen is niet overdreven want ze grijpen je letterlijk vast. Hetgeen wat ons wél bevalt is het heerlijke eten, want zowel de eerste als de tweede avond is het puur genieten dankzij de Balinese keuken en de vriendelijke bediening! De rest voelt jammer genoeg aan als Lloret en is dankzij de toeristen en de kleine zuiphutjes (barretjes) bijna inwisselbaar voor elke willekeurige toeristische bestemming.

Al gauw hebben we onze langgezochte Lonely Planet van Indonesië gevonden en verdiepen we ons in de rest van Bali. We begeven ons vervolgens naar een reisbureautje en boeken een ticket voor de shuttlebus. Na twee nachten in Kuta doen we onze backpacks weer om en vertrekken we naar Ubud: het groene en culturele hart van Bali. Zodra we aangekomen zijn en onze tassen in ons bungalowtje hebben gelegd, nemen we plaats op onze veranda. Onze eerste indruk geeft ons een opgelucht gevoel, voor het eerst sinds we in Indonesië zijn voelt het weer als reizen. Hier kunnen we weer dingen zien, ontdekken, ons eigen plan trekken!

Na de lunch lopen we naar Monkey Forest, vlak om de hoek. De naam behoeft verder weinig uitleg en we laten ons dan ook vrijwel gelijk omringen door honderden aapjes. Alle formaten komen voorbij, zittend, luierend of spelend in de bomen. Het blijft natuurlijk waanzinnig om zoveel apen om je heen te hebben, maar ook hier speelt het toerisme een zichtbare en vernietigende rol. Overal waar je kijkt staan toeristen met bananen in de lucht te zwaaien waardoor de apen zoals gewenst reageren: grote en kleine apen beklimmen de grote en kleine toeristen. Desondanks was het wel een gave ervaring, begrijp ons niet verkeerd! Het bos was niet groot, maar absoluut tropisch en gaf ons genoeg wandelmogelijkheid!

De omgeving van Ubud scheen prachtig te zijn en we besloten daarom de volgende dag mountainbikes te huren. De eerste bestemming was de Goa Gajah, een tempelcomplex een paar kilometer buiten Ubud. We kregen een beeldige rok omgebonden en begonnen onze klim. De eerste twee tempels waren gemakkelijk te bereiken, maar om bij de jungle tempel te komen moesten we flink klimmen en klauteren. Met het zweet op ons voorhoofd klommen we voorzichtig door de jungle, waar je bij iedere stap uit moest kijken om niet uit te glijden. Voor de tempel hadden we het niet persé hoeven doen, maar de tocht zelf en de uitzichten waren het meer dan waard!

Eenmaal terug bij de fietsen rustte we even uit terwijl we een praatje maakte met een aardige politieagent. Indonesië is een van de meest corrupte landen ter wereld, en deze agent maakte er geen geheim van dat de politie ook niet deugt "Police in Holland is much better, here the police is no good".
Toen we weer op de fiets zaten besefte we hoeveel we heuvelafwaarts waren gegaan op de heenweg. Dit betekende vanzelfsprekend dat we ditmaal flink moesten doortrappen. De dag was nog niet half om en we hadden al een flinke work-out gehad! Onze eigen Tour de Bali!

Terug in Ubud aten we wat om vervolgens weer in het zadel te klimmen. Nu fietste we de andere kant op richting de vallei aan de rand van Ubud. De fietsen weet op slot gezet en aan de tweede wandeling begonnen. Ditmaal klommen we omhoog via een paadje tussen het hoge gras. Af en toe schoten de salamanders voor je voeten langs of hoorde we geritsel in de bosjes. Nick vond het ook nodig om richting het geritsel te trappen, waarbij de blijkbaar aanwezige slang er gelukkig niet voor koos om aan te vallen, maar er snel vandoor ging. Ook deze wandeling waren de zweetdruppels meer dan waard. We werden beloond met prachtige uitzichten over de groene vallei met daarachter de rijstvelden: onze derde bestemming.

De heuvel weer opgecrosst met onze bikes en naar de rijstvelden gefietst. Omdat we best moe waren sloegen we het wandelen deze keer over en kozen we ervoor een stukje door de velden te fietsen. Hoeveel rijstvelden we ook hebben gezien, het blijft een prachtig gezicht!

De volgende dag was aanzienlijk minder sportief, aangezien we voornamelijk de Lonely Planet door hebben gespit op zoek naar de volgende bestemming. Lekker lui hingen we wat op onze veranda en bij het zwembad. Dit laatste overigens meer om te relaxen dan om te zonnen, aangezien we sinds Bali meer wolken dan zon hebben gezien. Bij het zwembad kwam nog een grote aap langs gewandeld, die ons eraan hielp herinneren dat we vlakbij het Monkey Forrest 'woonde'.

Na drie nachtjes in het groene hart van Bali, vertrekken we donderdag 12 juli naar Padang Bai. In deze kustplaats in het zuid-oosten van Bali hangt schijnbaar een echte backpackers-vibe. Dat klinkt ons als muziek in de oren!