The city that doesn't drive

We vertrokken 3 juli vanaf het paradijs weer naar Kuala Lumpur. De boot zou vertrekken om 9 uur en om 10 uur was ie daar dan eindelijk. Na een reis van bijna 3 uur genoten we in Mersing nog even van een heerlijke lunch, voordat om 2 uur onze bus naar KL vertrok.

De busrit zou ruim 5 uur moeten duren dit werden er ruim 6 omdat onze bus onderweg pech kreeg. Maar dankzij de Maleisische ANWB en politie konden we na een uur onze reis weer vervolgen.

Uiteindelijk waren we rond 9 uur in KL. Snel een bord rijst met kip en beef naar binnen gewerkt en gaan slapen. De volgende dag vertrok ons vliegtuig om half 6 naar Jakarta. Na een goede vlucht landen we 2 uur later maar om half 7 op Indonesische bodem ( het is in Java weer een uur terug in de tijd).

Op het vliegveld zagen we Fabregas nog even voorbij lopen die hier een wedstrijden komt ballen en daarna zijn welverdiende vakantie komt vieren! Zijn budget is waarschijnlijk wel wat groter dan dat van ons, dus de kans dat we hem nog treffen achten we vrij klein!

We sliepen weer vroeg en de volgende morgen stonden we vroeg op om een treinticket naar Yogjakarta te boeken en een beetje sightseeing te doen. Na ruim een uur in de taxi kwamen we aan op het treinstation. We waren de enige blanken tussen alle Indo's. Na een uur in de rij te hebben gestaan bleek dat de eerst volgende mogelijk om naar Yogjakarta te gaan op 11 juli was! Tegenvaller!!!

We kwamen een reisbureautje tegen en besloten baar binnen te stappen voor wat advies. Er waren 3 opties: met het vliegtuig naar een plaats in de buurt van Yogjakarta, met een bus naar Yogjakarta of met het vliegtuig naar Bali. We besloten een optie te nemen op de vliegtickets naar Bali en namen de taxi naar het busstation van Jakarta.

Na ruim een uur kwamen we in een grote sloppenwijk van Jakarta terecht met op een zanderig pleintje het busstation. De bussen zagen er alles behalve comfortabel uit. Daarnaast werd er aan alle kanten aan ons getrokken en vertrouwde we het zaakje voor geen cent!

Toch maar snel weer terug met de taxi waar onze optie over 3 kwartier afliep. Na een half uur waren we weer terug bij het reisbureautje. Gehaald!! Dachten we... De mensen die ons hadden geholpen waren al naar huis en de andere spraken geen woord Engels. Vele handgebaren vlogen door de lucht en de minuten tikten voorbij. Snel liepen we naar een ander bureautje waar wel iemand Engels sprak een snel onze tickets naar Bali boekte tegen dezelfde prijs! Eindelijk wat geluk voor ons.

Vervolgens was het tijd voor onze 'lunch' om 16.00 uur. Hier kwamen we een stel uit Nederland tegen waar we een paar uur mee gekletst hebben. Om toch nog wat aan sightseeing te doen zijn we naar het grote park gelopen met de Monas ( het Indonesische vrijheidsbeeld).

Uiteindelijk de taxi terug naar het hotel, een reis waar we niet minder dan 2,5 uur over hebben gedaan! Nu wisten we het zeker deze stad verdiend de naam: Jakuta!

De volgende dag zijn we naar Block M gegaan daar hebben we ons vermaakt met wat slenteren door het winkelcentrum en zingen in een karaokebox! Omdat het zo 'dichtbij' was wou geen enkele taxi ons terug naar het hotel brengen. Uiteindelijk met een gammele tuk-tuk terug gegaan naar het hotel!

De volgende dag vertrekt ons vliegtuig naar Bali! Jakarta is een verschrikkelijke stad. Het is ongezellig en er staat 24 uur per dag file.

Jammer dat we de rest van Java niet kunnen zien, maar het is niet anders. Plannen zijn er om gewijzigd te worden!

Liefs van ons