Hanoi Hilton, Hue en Hoi An

Na onze trip naar Sapa hadden we nog twee dagen en één nacht in Hanoi. Maandag zijn we 's middags naar Hoa Lo gevangenis geweest. Deze is in de 19e eeuw opgericht door de Fransen om Vietnamezen (politieke gevangenen) vast te houden. Het was indrukwekkend, aangrijpend en leerzaam tegelijk. Het leven in de Hoa Lo is destijds op beeld vastgelegd, en de foto's en verhalen met quote's liegen er niet om. Laten we het erop houden dat we ons weer besefte hoe wreed de mens kan zijn en hoe verschrikkelijk oorlog is.

Bij de Amerikanen staat de gevangenis echter beter bekend als het Hanoi Hilton. Tijdens de Vietnam-oorlog werden Amerikaanse piloten hier gevangen gehouden door de Vietnamezen. Ook deze geschiedenis werd weergegeven in beeld en verhaal. Uiteraard was hier sprake van propaganda, maar het was wel een zichtbaar verschil met hoe de Fransen de Vietnamese gevangenen behandelde. De Amerikanen kregen nog enigszins een leven, konden sporten, kregen tijd om met de pers te praten en hadden nog enige privacy. Veel foto's toonde dan ook veelal lachende Amerikanen. Contrast met de eerdere beelden van gemartelde Vietnamese gevangenen...

De volgende dag stond deels in het teken van 'Uncle Ho'. Na het ontbijt vertrokken we dan ook naar het Ho Chi Minh museum. Rondom het museum is ook zijn huis en het graf te vinden. Een behoorlijk stuk grond en dus een flinke wandeling in de volle zon. In de omgeving was ook de Citadel te vinden. Je kon hier helaas niet naar binnen, maar we hadden al snel door dat we er langs liepen toen een bewaker met een groot geweer om z'n nek ons 'verzocht' over te steken. Aangezien al zijn collega's eenzelfde geweer meedroegen kregen we het vermoeden dat het gebied van de Citadel nog gebruikt wordt door belangrijke mensen.

Nog wat militaire vliegtuigen en tanks opgesteld zien staan een verse kokosnoot gedronken en teruggewandeld richting ons hotel. Hier konden we nog even douchen (met deze hitte is dat héél fijn!) en stapte we op de slaapbus naar Hué. Ondanks enige stank van de wc afkomstig, de aanwezigheid van drinkende Russen en de krappe bedjes toch prima geslapen tijdens de 13 uur durende, onafgebroken busrit.

In Hué 's ochtends allebei achterop een scooter gesprongen en op zoek gegaan naar een hotel. Een perfect hotel gevonden met, net als in Hanoi, supervriendelijk personeel. Na een heerlijke bananenpannekoek als ontbijt, onder de douche gesprongen en het stadje rustig verkend.

De volgende ochtend vertrokken we met de bus om een city tour te doen. Hué heeft veel te bieden wat betreft geschiedenis. We bezochten allereerst Minh Mang Tomb waar één van de dertien koningen begraven ligt. Het tweede graf maakte echter veel meer indruk op ons: Khai Dinh Tomb. Ze hebben er 11 jaar over gedaan om deze te bouwen en dat was te zien. Overal waar je keek versieringen en mozaïek. Ook indrukwekkend was de martial arts show waar Kung-Fu kunsten werden getoond. Daarnaast weten we nu hoe wierook wordt gemaakt en na de lunch bezochte we Imperial City (Citadel /forbidden city). De laatste stop was een tempel (Pagoda) waarna we met een boot terug zijn gevaren naar het centrum.

Al met al een zeer interessant dagvullend programma en weer leuke mensen ontmoet! 's Avonds lang gekletst en gelachen met het hotelpersoneel en daarna aan de vermoeidheid toegegeven. De volgende ochtend namelijk weer vroeg op voor de volgende busrit; naar Hoi An. De busrit was de avontuurlijkste tot dusver... Eerst een klapband, waar we gelukkig weinig van merkte en later enige ophef in de bus zelf. De bus ging ineens verdacht langzaam en een toerist die voorin zat riep ineens dat de bus moest stoppen, pakte zijn spullen en stapte midden op de weg uit. Hij riep dat de buschauffeur in slaap viel en dat deze dronken was. We hielden het in de gaten, maar namen het ook met een korreltje zout. Wij zaten al aanzienlijk langer in de bus dan deze toerist, en hadden nog niets vreemds opgemerkt. Toch kregen we na een tijdje ook een raar gevoel. De bus slingerde, ging langzaam en de chauffeur dook af en toe onder zijn stuur zodat het leek alsof hij inderdaad in slaap viel. Samen met een aantal leeftijdsgenoten riepen we de bus te stoppen. We hielden even ons hart vast en twijfelde of we niet gewoon uit moesten stappen. Gelukkig waren er twee Australische stellen van Vietnamese afkomst. Dit was wel onze redding, want op deze manier kwamen we erachter dat er iets met de bus was, waardoor het wat langzamer ging en hij af en toe iets moest checken. Daarnaast wist hij te vertellen dat we nog maar een paar kilometer van onze bestemming verwijderd waren. We besloten te blijven zitten en de stelletjes gingen voorin zitten om te blijven kletsen met de chauffeur. Eind goed al goed!

Hoi An is een sfeervol stadje niet ver van het strand vandaan. Toen we aankwamen hadden we gelijk een goed gevoel. Het voelde gelijk relaxed en mensen kwamen vrolijk en fluitend langs fietsen. In de hitte een hotel gevonden met zwembad, waar we natuurlijk gelijk gebruik van hebben gemaakt! 's Avonds lekker rustig aan gedaan.

De volgende dag heeft in het teken gestaan van shoppen en zwemmen. Hoi An staat niet alleen bekend om het mooie strand, maar meer nog om de honderden tailorshops. Werkelijk overal kan je kleding en schoenen op maat laten maken voor zeer aantrekkelijke prijzen! Wij hadden een aanbeveling gekregen in Hanoi en gingen zodoende naar Ants Silk. Al gauw merkte we dat we bij de juiste waren beland, Kim, de eigenaresse, is ongelofelijk vriendelijk en neemt echt de tijd voor haar klanten. Ze heeft Nick blij gemaakt met twee prachtige pakken en blouses, Anouk met drie jurkjes. Daarnaast hebben we onszelf nog getrakteerd op een paar schoenen!

De dag daarop was het tijd om het stadje te leren kennen. Aangezien Hoi An opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco, beloofde het veel goeds. Fietsen gehuurd en de stad in gereden. Vanalles bekeken; van een prachtige Chineze brug tot tempels en huizen van vroeger. De architectuur is hier zeer Chinees en Japans beinvloed: prachtig! De dag afgesloten op het dakterras aan de rivier met uitzicht op tientallen lampionnen die zorgde voor een magische en romantische sfeer. Uiteraard waren we moederdag niet vergeten en wisten een filmpje te maken van een mooie traditionele dansvoorstelling met een groet naar onze lieve moeders!

In het hotel leerde we de eerste dag al een Nederlands stel kennen. Maandag besloten we met z'n vieren scooters te huren en naar het strand te gaan. Zonder overdrijven hebben we echt een ge-wel-di-ge dag gehad! We gingen naar een beachclub met allemaal loungebedden direct aan en op het strand. Eerst genoten we van de rust op het strand, zwommen we wat en zochten we verkoeling in de schaduw. Hierna was het tijd voor echte Vietnamese decadentie! Onder het genot van een flesje rose en verse vis, keken we uit op de prachtige zee. Genieten! Toen we bij ons plekje op het strand terugkwamen zat bijna het hele strand vol met Vietnamese families! Compleet met kooksetjes en al. Kinderen gingen zwemmen en spelen, terwijl de ouders en grootouders het avondeten klaarmaakte. Een hele bijzondere ervaring! Toen het donker werd besloten we terug te gaan en sprongen we op onze scooters. Tijdens de terugrit even vol op de rem voor een overstekende waterbuffel. In de hotelkamer even opgefrist om daarna met z'n viertjes nog wat te eten in de stad. We sloten deze geweldige dag af met een heerlijke cocktail!

Vandaag, dinsdag, is het weer tijd om afscheid te nemen van het heerlijke Hoi An. Aan het eind van de middag zullen wij weer bepakt en bezakt op de slaapbus stappen, met als bestemming: Nha Trang!

Wederom dank voor de lieve reacties. We zullen ons best blijven doen veel mee te maken, om zo prachtige verhalen te schrijven. Daarnaast nemen wij graag de ondankbare taak op ons om jullie jaloers te maken met foto's!
Freek het is een Lill' Wayne shirt, da hedde gij goed gezien! En Lautje; Mooi hoedje he!? Jammer van jullie bezichtiging, maar we weten zeker dat jullie saampjes een eigen paleisje zullen vinden! We missen jullie uiteraard ook!

Ciao ciao lieve mensen en tot de volgende keer! Zelfde zender, andere tijd.
Nick & Anouk