Na regen komt zonneschijn

Na een lange maar zeer prima treinreis kwamen we aan bij de boot naar Koh Tao. We zagen het al helemaal voor ons: nog een paar uurtjes en dan zaten we met onze voeten in het hagelwitte zand! Helaas hadden de weergoden iets anders in gedachten...

Daar stonden we dan, backpacks op de rug, uitkijkend op een meterslange pier met aan het einde de boot die ons naar het paradijs zou brengen. Het enige wat ons weerhield naar de boot te lopen was de regen die met bakken uit de hemel viel. In onze zomerse shirtjes, korte broek en slippers namen we drijfnat plaats in de boot, waar de airco volop stond te blazen. Met kippenvel over ons hele lichaam keken we elkaar moedeloos aan; regenseizoen ja... We sloten onze ogen en de boot vertrok.

Op Koh Tao was het inmiddels wat droger, maar de donkere wolken en het verlaten strand zorgde nog niet voor een 'ansichtkaart-effect'. Het was net een spookstad en het duurde even voor we een accommodatie hadden gevonden. Tsja...we hadden een superleuke bungalow met een eigen veranda. Maar daar zaten we dan te kaarten terwijl de regen met regelmaat zijn weg naar de grond zocht. Zo ging dag één met af en toe rondslenteren door het rustige stadje, en zo herhaalde dag twee zich ook.

Echt waar, we stonden op het punt te vertrekken, weg te gaan van dit troosteloze eiland waar we zo hadden uitgekeken naar uitrusten op het strand. Waar we alle indrukken van de afgelopen twee maanden even wouden laten bezinken. Maar als we iets hebben geleerd tijdens deze reis, is het dat je elke stad, elk land een kans moet geven. En ja, dat loont want op dag drie was daar eindelijk de zon! Wakker worden terwijl de zonnestralen je wekken in je bungalow. Een minuutje slenteren om te ontbijten aan het werkelijk prachtige strand. Want ja, met een blauwe hemel en een brandende zon werd het eiland letterlijk in een ander daglicht gesteld! Dít was paradijs zoals we paradijs hadden voorgesteld! En dít was dat 'ansichtkaart-effect' wat we zochten!

De dagen daarop waren heerlijk en we liepen elke ochtend opgewekt naar de receptie om met nog een nacht te verlengen. Na ruim twee maanden hadden we een 'eigen' huisje, een vaste plek en ontstond een soort routine. We sliepen uit, slenterde naar het strand voor een pannenkoek met nuttela of honing, french toast of een bak yoghurt met banaan. Na het ontbijt legde we onze handdoekjes op het strand en lagen we uren in het water. Na een lunch aan het strand herhaalde dit zich en eind van de dag relaxte we wat in de bungalow. De avonden waren heerlijk. Overal kon je heerlijke BBQ gerechten krijgen en eindeloos turen naar de schepen aan de horizon. Na het eten kon je uitbuiken in een zitzak op het strand, terwijl je genoot van Thaise jongens die jongleerde met vuur.

Onze afwisseling was voornamelijk te vinden in voetbal. Nick gaf op de dag van Nederland-Denemarken wél het goede voorbeeld (in tegenstelling tot andere dikbetaalde vedettes). Bij zonsondergang vormde zich twee voetbalteams: drie Thaien en Nick tegen drie Thaien en een Argentijn. Later voegde zich bij elk team nog een Nederlander. Twee vrienden van hen, al in oranje gestoken, waren samen met Anouk (en andere strandgangers) toeschouwer. 

Nee, het EK gaat hier niet aan ons voorbij! Samen met de vier Nederlandse jongens begaven wij ons de 9e in een café volgeladen met Nederlanders, Denen en andere nationaliteiten (die allemaal voor Denemarken bleken te zijn...). Door het tijdsverschil van vijf uur, dropen wij om 1 uur 's nachts met een kater af naar onze bungalow.

Net als elke Nederlander hoopte we dat de volgende wedstrijd veel goed zou maken. Met de extra reden dat we tot kwart voor twee 's na hts moesten wachten op de aftrap. Wederom samen met dezelfde Nederlandse jongens voegde we ons in het oranje legioen. Natuurlijk waren daar ook onze o zo geliefde oosterburen! Ditmaal stonden we om 4 uur 's nachts met een kater buiten...

Gelukkig duurde beide katers niet erg lang aangezien wij de volgende ochtend ontbeten aan het strand. Ver weg van de Hollandse kater: met een senseo de krant openslaan en niet kunnen vluchten van alle nabeschouwingen. Het verschil moet er zijn. Daarnaast zaten we de 14e helemaal ergens anders met onze gedachten. Na negen dagen paradijs, was het tijd om aan een nieuw avontuur te beginnen: Maleisië! 

Ps. Ga niet zitten wachten op foto's, want uploaden blijkt hier de afgelopen tijd niet zo'n succes. Dus imagineer (of kijk op Google en/of Facebook).