Nederland en Komodo Varanen

Zondag 24 juni vertrokken we vol goede moed naar een stad waar we ons even 'thuis' zouden wanen: Melaka. Deze stad kent nog gebouwen uit de tijd dat de VOC hier kantoor hield.

De eigenaar van ons guesthouse vertelde ons dat de bussen praktisch om de hoek vertrokken, zo'n 5 minuten lopen maar. Ideaal dus! Echter staken de eerste twijfels de kop op toen we ruim 10 minuten de routebeschrijving aan het volgen waren en nog steeds geen busstation waren gepasseerd. Gelukkig vonden we uiteindelijk het behoorlijk grote busstation. Hier zou het toch moeten lukken...

We hadden amper twee stappen de hal van het station ingezet toen een vrouw ons zeer vriendelijk (ahum) gebaarde te vertrekken. Verbijsterd bleven we staan om te kijken of ze ons nou echt wegwuifde. Het was zo onbeschoft dat het zelfs bij Anouk een nogal boze wederreactie ontlokte. Maar we laten ons natuurlijk niet wegjagen en pakte de ingang 5 meter verderop. 

Toen we eenmaal binnen waren kregen we vervolgens van iedereen verschillende informatie. Toen de moed ons net in de schoenen begon te zakken was daar onze reddende engel! Een uiterst vriendelijk Maleier wist op welk busstation we wel moesten zijn en moest daar toevallig ook heen. Hij betaalde zelfs onze treinkaartjes die ons een een behoorlijk eind buiten KL bracht! Op een splinternieuw busstation ( wat meer wat van een vliegveld weg had) vonden we eindelijk onze onze bus naar Melaka!

Na een comfortabele busrit kwamen we op Melaka Sentral aan, waar we de stadsbus pakte naar de stad zelf. Een rammelbus die totaal vol werd gepropt met passagiers, gevolg: Nick stond klem en moest zich af en toe vastgrijpen om niet om te vallen bij bochten en Anouk zat klem met haar backpack op haar rug tegen het raam gedrukt en de stoelen voor haar. Dit in combinatie met het feit dat er geen airco was zorgde ervoor dat we heel blij waren toen we bij onze halte waren! We stapte uit bij, jawel: Stadthuys! 

Accommodatie bleek nogal aan de dure kant vanwege onderhoudskosten van de oude historische gebouwen. Het duurde dus een kleine twee uur voor we iets gevonden hadden. Maar het was het wel waard want een prima kamer en achter kon je heerlijk aan de rivier zitten! 

Toen we waren bijgekomen van twee uur met onze backpacks door de hete zon sjouwen, doken we Chinatown in. De hoofdstraat, genaamd Jonker Street, was gevuld met kraampjes en Maleise weekendtoeristen. Na wat slenteren nuttigde we een bord rijst aan de rivier en gingen we op verkenning uit. Melaka is een mooie stad, maar mist wel sfeer. We eindigde dus al gauw met een spel kaarten op ons 'eigen' terrasje aan de rivier. 

De volgende dag stond in het teken van culturele sightseeing. De regen zorgde voor wat vertraging, maar al gauw stonden we weer buiten in de brandende zon. Mooie gebouwen gezien en wat mooie plaatjes kunnen schieten. Het is echter vrij klein, dus na niet al te lang cultuur snuiven zochten we weer ons kaart-stekje op. 

Onze rust werd al snel verstoord door een gillende vrouw. We dachten dat ze het water in was gevallen. Toen we haar droog op de kant zagen staan werden we nieuwsgierig. Naast ons plekje bleek een gigantische Monitor Lizzard te liggen. Ze dacht dat het een krokodil was, niet gek door de grootte van het beest, die op een Komodo Varaan lijkt. Eenmaal door de kieren van het boulevardje glurend kwamen we er snel achter dat er recht onder ons een familie huisde. Dat verklaarde ook de geluiden die we eerder steeds hoorde. 

Een stukje verderop hebben we die avond aan de rivier ontzettend genoten van heerlijk Mexicaans eten. Beetje voor de afwisseling. Morgen naar Singapore, weer iets compleet anders! Een stad en land in één, waar de prijzen ineens stukken westerser zijn. 

Veel liefs en wederom bedankt voor de lieve en leuke reacties op onze blogs! Het doet ons nog elke keer veel goeds om dit te lezen en zorgt steevast voor een grote glimlach! Bedankt!